چند وقتی ذهنم با این سوال دگیر بود ؛ " شاغل باشم بهتر است یا خانه دار؟"
خیلی فکر و سرچ کردم و به نظر خودم به نتایج خوبی هم در این مورد رسیدم.
واقعیت من هم خانه دار بودن را تجربه کردم و هم شاغل بودن.البته یه خانم شاغل هم خانه دار هست و هم شاغل .
بیکاری خیلی خیلی بد است وقتی آدم بیکار می شود یا خوابش زیاد میشود یا ولگردی هایش در گوگل و اینستا و...و یا حتی هوس سرک کشیدن در زندگی دیگران را می کند.
زن های امروز نسبت زنهای گذشته بیکارترند ولی در عین حال نیازهای بیشتری دارند.
مثلا مادربزرگ خودم تعریف میکند که چقدر کشاورزی میکرده و حتی الان هم با اینکه نیاز مالی ندارد، بادبزن میبافد!
بگذارید معایب و مزایای خانه داری را بررسی کنیم:
مزایای خانه دار بودن:
۱.داشتن زمان کافی برای رسیدگی به امور منزل، بچه داری، رسیدگی به خود و ...
۲. اوقات فراغت بیشتر
۳. خستگی کمتر
معایب خانه دار بودن:
۱. احتمال افسردگی به خاطر انجام کارهای تکراری
۲. اعتماد به نفس کمتر
۳. احساس سرخوردگی و بیهودگی
۳. کمتر در جامعه حضور داشتن
مزایا و معایب شاغل بودن برعکس همین موارد است البته در آمد مالی به مزایای آن اضافه میشود.
نمیخواهم خیلی سرتان را درد بیاورم یک راست میرم سر اصل موضوع:
*به نظرم اگر یک زن کارش را دوست داشته باشد آن وقت است که کار برایش خیلی خوب است و مزایای آن به معایبش می ارزد.
(آخر زندگی بدون سختی نمی شود حتی اگر در خانه بنشینی دچار رنج خواهی شد پس چه بهتر که این رنج سختی تن باشد تا سختی روح )
سختی اگر هدفمند باشد زیباست
*ولی اگر زن کارش را دوست نداشته باشد باید سراغ کاری برود که آن را دوست دارد حتی اگر آن کار درآمدی نداشته باشد.
( کلا به نظرم بیکار نشستن و به پای بچه ها و شوهر سوختن و ساختن کاری بس اشتباه است.)
یک خانم، مسئول گرم و باصفا نگه داشتن خانه است. این کار مستلزم داشتن حال خوب است و حال خوب به دست نمی آید جز با انجام دادن کاری که از آن انرژی میگیری و آن را دوست داری (البته شاید یک زن با بچه داری و خانه داری انرژی لازم را کسب کند و خانه داری تنها رسالت او باشد)
نکته ای که باید ما خانم ها قبول کنیم این است که مسئولیت و نقش ما با مردان متفاوت است پس هرگز خودمان را با آنها مقایسه نکنیم.
